စကပ်တို မုဆိုး အခန်း ၁

 

 

နှင်းမုန်တိုင်း

“ဟိတ် ကာဇူးမား... မတွေ့တာကြာတော့ ပိုတောင်ချောလာတယ်...”

“ပြီးခဲ့တဲ့ အပတ်ကလေးတင် တွေ့သေးတယ်လေ အန်တီ အေကိန်း...”

သူ၏ မျက်လုံးများ လည်ပြပြီး ကာဇူးမားဟုခေါ်သည့် ကောင်လေးသည် သူ၏ဆံပင်များကို လာပွတ်သပ်နေသည့် လက်အား တွန်းဖယ်လိုက်၏။

ကာဇူးမားသည် အသက် ၁၆နှစ် ကောင်လေးတစ်ယောက် ဖြစ်ပြီး နက်မှောင်သော ဆံပင်နှင့် ပင်လယ်ပြာရောင် မျက်လုံးများ ရှိသည်။ ထက်မြက်သည့် သွင်ပြင်လက္ခဏာကြောင့်လည်း သူပိုမို ချောမောနေသည်။

သူ၏ခန္ဓာကိုယ်မှာ မကြီးလွန်း မတောင့်လွန်း ဖြစ်ပြီး သေးကွေး ပိန်လှီနေခြင်းမျိုးလည်း လားလားမှ မဟုတ်ပေ။ သူ၏ ပုံစံမှာ တစ်ချက်ကြည့်ရုံနှင့် မိန်းမတိုင်း စိုစွတ်သည့် အိပ်မက် မက်စေနိုင်သည့် ပုံစံမျိုး ဖြစ်ပြီး ဒုတိယ တစ်ကြိမ် ကြည့်မိပါက လိင်ဆက်ဆံချင်လာမည့် ပုံစံပင်။

“ကောင်းပြီ... နင်တို့နှစ်ယောက် အေးအေးဆေးဆေး ခရီးသွားကြတော့... အဲကိုရောက်ရန် ငါ့ကို ဖုန်းဆက်ဖို့လည်း မမေ့နဲ့နော်...”

ကာဇူးမားနှင့် အေကိန်ကို နှုတ်ဆက်စကား ပြောနေသူမှာ အခြားသူမဟုတ်ဘဲ ဆာကူရာ ရာဂမိ ဖြစ်သည်။ သူမသည် ကာဇူးမား ရာဂမိ၏ အမေ တစ်ဖြစ်လဲ အေကိန်း၏ အစ်မ ဖြစ်သည်။

မူလတွင် စီစဉ်ထားသည့် ပျော်ပွဲစားမှာ သူတို့သုံးယောက်စလုံး နှစ်များဖုံးနေသည့် တောင်တွင် နှင်းလျှောသွားစီးကြရန်သာ။ သို့သော် မမျှော်လင့်ထားသော အလုပ်များကြောင့် ဆာကူရာ နေခဲ့ရသည်။

ထို့ကြောင့် ကာဇူးမားနှင့် အေကိန်းတို့ နှစ်ယောက်သာ ခရီးထွက်ရခြင်း ဖြစ်သည်။

ဆာကူရာအား တာ့တာပြကာ သူတို့နှစ်ဦး အေကိန်း၏ ကားထဲဝင်ပြီး ခရီးထွက်မည့် နေရာသို့ ဦးတည်မောင်းနှင်လိုက်သည်။

...

ကားထဲတွင် ဘေးမှန်မှတဆင့် သူ့အမေ၏ ပုံရိပ်ကို ကာဇူးမား ကြည့်နေပြီးနောက် ကားမောင်းနေသည့် သူ၏ အဒေါ်ဖြစ်သူအား လှည့်ကြည့်နေသည်။

“သူတို့ကို ဘယ်လောက်ကြည့်ကြည့် ရုပ်ရည်နဲ့တော့ ခွဲလိ့ု မရဘူး...”

စင်စစ်တွင် ကာဇူးမား တွေးနေသည့်အတိုင်းပင် ဆာကူရာနှင့် အေကိန်းတို့အား ရုပ်ရည်အရ ခွဲခြားနိုင်သူ တစ်ယောက်မှ မရှိပေ။

အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် သူတို့နှစ်ဦးမှာ အမွှာဖြစ်ပြီး ရုပ်ရည် တစ်ထပ်တည်း တူနေသောကြောင့်ပေ။

သူတို့နှစ်ယောက်လုံးတွင် အညိုရောင် ဆံပင်ရှည်များ ရှိကာ ပင်လယ်ပြာရောင် မျက်လုံးများလည်း တူကြသည်။ သူတို့၏ သဲနာရီသဏ္ဍာန် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်မှာတောင် ထပ်တူကျနေပေသည်။

သူတို့နှစ်ယောက်ထဲမှ မည်သူနှင့် စကားပြောနေမိမှန်း ခွဲရန် နည်းလမ်းတစ်ခု ရှိမည်ဆိုလျှင် သူတို့ဝတ်သည့် အဝတ်အစားများကို သတိထားရန်သာ ရှိတော့သည်။

ဆာကူရာသည် အိမ်မှာရှိချိန်၌ ပြီးပြည့်စုံသည့် အိမ်ထောင်ရှင်မ တစ်ယောက် အမေတစ်ယောက်နှင့် ကိုက်ညီသည့် ပွယောင်းယောင်း အဝတ်များသာ ဝတ်တတ်သည်။ အလုပ်သွားလျှင်တော့ ဆရာဝန် ဂျူတီကုတ်နှင့် ဖြစ်သည်။

အခြားသူ အေကိန်းမှာ အစဉ်အမြဲ တင်းကြပ်သည့် အဝတ်များသာ ဝတ်ကာ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်အလှကို အထင်းသား ဖော်ပြပေသည်။

ကာဇူးမား၏ အမေ ဆာကူရာ သူ့ကို ကိုယ်ဝန် လွယ်ရသည့် အချိန်တွင် အသက် ၁၆သာ ရှိသေးသည်။ ထိုအချိန်တွင် သူ့အား ကိုယ်ဝန်ရစေခဲ့သည့် ယောက်ျားမှာ ကိုယ်ဝန်ရမှန်း သိသောအခါတွင် ကြောက်လန့်ကာ ထွက်သွားခဲ့ပြီး ဆာကူရာ တစ်ယောက်တည်း ကျန်ရစ်ခဲ့ရသည်။

ကိုယ်ဝန် ဖျက်ချစေလိုသည့် သူမ၏ မိသားစု ထင်မြင်ချက်ကို ဂရုမစိုက်ခဲ့ဘဲ ဆာကူရာ ဖြစ်သည့်နည်းနှင့် မွေးခဲ့ကာ ကာဇူးမားကို တစ်ယောက်တည်း ပြုစု ပျိုးထောင်ခဲ့ရသည်။

တစ်ချိန်တည်းတွင် သူမ၏ စာနှင့် အလုပ်တို့ကိုလည်း လက်မလျော့ခဲ့ဘဲ ဆရာဝန် တစ်ယောက်ဖြစ်လာရန် အလွန်ကြိုးစားခဲ့သည်။

နေ့တစ်ဝက်တွင် သူမ၏ သားငယ်လေးကို ထိန်းကျောင်းရပြီး နောက်ထပ်အချိန် တစ်ဝက်မှာ ဆေးရုံ၌ အလုပ်လုပ်ခဲ့ရသောကြောင့် ဆာကူရာတွင် အိပ်ပျက်ည များခဲ့သည်။ သို့သော် သူမ မကျေနပ်စွာ ပြောလာခြင်း အရှုံးပေးလိုခြင်းတော့ လုံးဝ မရှိခဲ့ပေ။

ထိုသို့ လုပ်မည့်အစား သူမ၏ သားနှင့် အချိန်ပိုဖြုန်းပြီး သူ၏ ကလေး၏ ငယ်ဘဝ ဖြတ်သန်းမှုများ မလွတ်စေရန် အလုပ်ကို ပိုကြိုးစားခဲ့သည်။

အရွယ်ရောက်ပြီးနောက်လည်း သူမ၏ သားမှာ သူမကို တစ်ချက်မှ စိတ်မကွက်ခဲ့ပေ။ သူသည်လည်း သူ၏ အမေကို အလွန်ဂရုစိုက်တတ်သော ချစ်ခင်ကြင်နာတတ်သူ တစ်ယောက်ဖြစ်ကာ သူမကဲ့သို့ အလုပ်ကြိုးစားသူ တစ်ဦးအဖြစ် ကြီးပြင်းလာခဲ့သည်လေ။

အခြား တစ်ဖက်တွင် အေကိန်းမှာ ဆာကူရာနှင့် သိသိသာသာ ဆန့်ကျင်ခြားနားသူ တစ်ဦးပင်။ အတိုချုပ် ပြောရပါမူ ဘာမှ အပူအပင် မရှိဘဲ နေ့တိုင်းကို ဖြတ်သန်းနေသည့် မိန်းမတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။

ဆာကူရာကို တတ်နိုင်သမျှ ကူညီပေးသည့်အပြင် အေကိန်းသည် နေ့တိုင်းကို လုပ်ချင်ရာများလုပ်ရင်း အပျင်းတက်ရင်းသာ  ကုန်ဆုံးစေသည်။ သူမတွင် လုပ်စရာ အလုပ်တစ်ခုမှ မရှိသောကြောင့် ဖြစ်၏။

အေကိန်း အသက် ၂၀ တွင် ယောက်ျားတစ်ယောက် ယူခဲ့သော်လည်း ထိုယောက်ျား ဖောက်ပြန်သည်ကို သိရပြီး ကွာရှင်းရန် အချိန်သိပ်မကြာခဲ့ချေ။

ထို့ကြောင့် ကွာရှင်းစာချုပ်အရ သူမ ဘဝတစ်လျောက်လုံး အလုပ်လုပ်ရန် မလိုတော့လောက်အောင် လုံလောက်သည့် လျော်ကြေးငွေ ရခဲ့သည်။ ကွာရှင်းပြီးနောက် နောက်ထပ် လက်ထပ်ရန် ယောက်ျားတစ်ယောက် သူမ ဒုက္ခခံပြီး လိုက်မရှာတော့ပေ။ ထိုအစား သူမ၏ အချိန်အတော်များများကို အစ်မအိမ်တွင်သာ ဖြုန်းတီးပြီး ကာဇူးမား အရွယ်ရောက်သည်အထိ ကလေးထိန်းသဖွယ် နေနေသည်။

သူတို့၏ ကိုယ်ကျင့်စရိုက်များ မည်မျှကွာခြားပါစေ ထိုညီအစ်မ နှစ်ယောက်တွင် တူညီသော အချက်တစ်ခု ရှိသည်။ ကာဇူးမားကို အရာရာထက် ပိုချစ်ကြခြင်းပင်။

...

သူတို့ သွားမည့် နေရာ ရောက်သောအခါ ကာဇူးမားနှင့် အေကိန်းတို့ ခရီးဆောင်အိတ်များကို ယူကာ နှင်းများဖုံးနေသည့် တောင်အလယ်မှ တိုက်ပုထဲသို့ ဝင်လိုက်ကြသည်။

ကံဆိုးစွာနှင့် နေ့ခင်းဘက်တွင် ရာသီဥတု ကောင်းမွန်ရမည် ဖြစ်ကာ နှင်းလျှောစီးရန် အသင့်တော်ဆုံး ဖြစ်သင့်သော်လည်း ကောင်းကင်တွင် နက်မှောင်သည့် တိမ်များ ပြည့်နေပြီး နှင်များမှာလည်း မရပ်နားအောင် ဆက်တိုက် ကျဆင်းနေသည်။

မမျှော်လင့်ထားသော နှင်းမုန်တိုင်း တစ်ခု တိုက်ခတ်နေပြီး အနည်းဆုံး တစ်ပတ်မျှ ကြာဦးမည့်အကြောင်းကို ကာဇူးမားနှင့် အေကိန်းတို့ မိုးလေဝသ သတင်းမှ သိလိုက်ရသည်။ ထိုအချိန်တွင် တိုက်ပုလေး မီးပျက်နေသည်။

သူတို့ထံ ချက်ခြင်း ကားမောင်းလာမည်ဟု စိုးရိမ်တကြီး ပြောနေသည့် ဆာကူရာကို ဖုန်းထဲမှ စိတ်ငြိမ်သွားအောင် ပြောရသည်။ ထိ့ု့နောက် ကာဇူးမားနှင့် အေကိန်းတို့ ဧည့်ခန်းတွင် ထိုင်ကာ နွေးထွေးမှု ရှိစေရန် စောင်ထူထူ ခြုံထားကြသည်။

ဖုန်းသုံးပြီး မိုးလေဝသ အခြေအနေ ကြည့်နေပုံပေါ်သည့် သူ၏ အဒေါ်ကို ကြည့်ပြီး ကာဇူးမား တုန်နေသည်ကို ထိန်းဖို့ ကြိုးစားနေသည်။ ထိုမှသာ သူယောက်ျား ဆန်ပေမည်။

“သတင်းဆိုးပဲ ကာဇူးမား... လမ်းတွေအားလုံး နှင်းပိတ်နေတယ်... ကြည့်ရတာ ဒီမုန်တိုင်းပြီးတဲ့အထိ နေရမယ်ထင်တယ်... ဒါပေမဲ့ သတင်းကောင်းက ဒီအိမ်ထဲမှာ တစ်လစာလုံး လောက်တဲ့ အစားအစာတွေ လှောင်ထားတယ်...”

သွားများရိုက်နေပြီး ဘာမှမပြောနိုင်သော ကာဇူးမား ခေါင်းသာ ညိတ်ပြပြီး နွေးလာစေရန် လက်များကို ပွတ်နေသည်။

အလွန်အေးနေပုံပေါ်သည့် ကာဇူးမားကို ကြည့်ကာ အေကိန်း အပြစ်ရှိသလို ခံစားမိသည်။ နှင်းလျှောစီးရန်မှာ သူမ၏ အကြံဖြစ်သည်လေ။

“ကာဇူးမား... ဒီကိုခနလာ...”

ကာဇူးမားကို လက်ယပ်ခေါ်ကာ အေကိန်း လက်များဆန့်တန်းလာသည်။

“အမ်.. အန်တီ အေကိန်း ဘာလုပ်နေတာလဲ...”

“အန်တီတို့ နှစ်ယောက်လုံး နွေးအောင်လို့ ဖက်ထားဖို့ ပြောနေတာလေ...”

သူ့အား တွန့်ဆုတ်ဆုတ် ကြည့်နေသေးသည့် ကာဇူးမားကို ကြည့်ပြီး အေကိန်း အနည်းငယ် စိတ်ပျက်မိသည်။

“အန်တီ့လို အဘွားကြီးကို ဖက်ရမှာ ရှက်နေတာလား...”

စင်စစ်တွင် ကာဇူးမားမှာ အေကိန်းကို အချစ်လွန်နေပြီး အေကိန်းပြောသည်နှင့် ဆန့်ကျင်ဘက် ဖြစ်နေသည်။ သို့သော် ထိုခံစားမှုများကို သူအမြဲ ကွယ်ဝှက်နေခဲ့သည်။

ထို့ကြောင့် သူမကိုသာ သူဖက်လိုက်လျှင် သူ၏ လိင်တံလည်း သေချာပေါက် တုန့်ပြန်လာမည်ပင်။ ထိုသည်မှာ အေကိန်းအား ကာဇူးမား အသိမခံနိုင်သော အရာဖြစ်သည်။

သို့သော် အေကိန်း ထိုသို့ ပြောလိုက်သည့်အခါတွင် သူမ၏ တောင်းဆိုမှုကို ကာဇူးမား ဆက်လက်မငြင်းဆန်နိုင်တော့ပေ။

ကာဇူးမား အေကိန်းဘက်သို့ ကျောပေးပြီး မှီထိုင်လိုက်သည်။ ထိုသို့ဆိုလျှင် သူမ၏ ရင်သားများကို မျက်နှာချင်း မဆိုင်ရဘဲ လုံခြုံမည်ဟု ကာဇူးမား ထင်သည်လေ။

ကံဆိုးစွာနှင့် ထိုသို့ ဖြစ်မလာချေ။

အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် သူ၏ ခေါင်းဖြင့် အေကိန်း၏ ပြည့်လျှံသော ရင်သားများပေါ် မှီလိုက်သည်နှင့် သူ၏ ဆယ်ကျော်သက် လိင်တံမှာ ချက်ခြင်း မာလာသောကြောင့်ပင်။ ကံကောင်းသည်မှာ သူသည် အေကိန်းကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖက်ထားခြင်း မဟုတ်သောကြောင့် သူမ၏ ရင်သားကြောင့် ကာဇူးမား လိင်တံမာလာမှန်း အေကိန်း သတိမထားမိပေ။

ကာဇူးမား သူမနှင့် ပူးကပ်နေသောကြောင့် အေးကိန်း ပျော်လာပြီး ပိုမိုနီးကပ်လာစေရန် ကာဇူးမား၏ ရင်ဘတ်ကို တင်းကြပ်စွာ သိုင်းဖက်လိုက်သည်။

ထိုအတိုင်း တစ်နာရီကျော် နေပြီးနောက် သူတို့နှစ်ယောက်လုံး၏ ခန္ဓာကိုယ်များ နွေးလာကြသည်။ သို့သော် အကြောင်းရင်းချင်းတော့ မတူကြပေ။

ကာဇူးမား နွေးလာသည်ဟု ခံစားရသည်မှာ အေကိန်းနှင့် နီးကပ်စွာ ရှိနေခြင်းကြောင့် သူ၏ သွေးများ အဆပေါင်းများစွာ ပိုမြန်မြန် စီးဆင်းနေသောကြောင့် ဖြစ်သည်။

အေကိန်းမှာတော့ သူမ၏ ရင်သားများပေါ်တွင် မှီနေသည့် ကာဇူးမား၏ မျက်နှာလေးကို ကြည့်လိုက်တိုင်း ခန္ဓာကိုယ်များ ပူပြင်းလာသလို ခံစားရစမြဲပင်။

နှစ်ယောက်သား ရှိုးတိုးရှန့်တန့်ဖြင့် လူချင်းခွာပြီး အေကိန်းနှင့် ကာဇူးမားတို့ ညစာ စားလိုက်ကြသည်။ ကြောင်အိမ်ထဲမှ အကောင်းဆုံး အစားအစာမှာ စည်သွပ်ဘူးများသာ ဖြစ်သည်။

အိပ်ချိန် ရောက်သောအခါ မည်သူမှ အကြံမပြုသော်လည်း ကာဇူးမားနှင့် အေကိန်းတို့နှစ်ယောက် တစ်ညလုံး နွေးထွေးမှု ရှိစေရန် အတူတူ ပူးအိပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြသည်။

...

မျက်နှာပူပူဖြင့် ကုတင်စွန်း တစ်ဖက်တစ်ချက်တွင် အိပ်နေကြသော်လည်း ကာဇူးမားနှင့် အေကိန်းတို့ နှစ်ယောက်လုံး အေးသည်ဆိုသော စကားတစ်လုံးမှ မဆိုကြပေ။

ထိုသို့ ရှက်ဖွယ်စကားကို တစ်ယောက်မှ စမပြောချင်ဘဲ ဖက်ပေးရန် မတောင်းဆိုချင်သောကြောင့် ဖြစ်သည်။

နောက်ဆုံးတွင် ဆက်မစောင့်နိုင်တော့ဘဲ ကာဇူးမား လှုပ်ရှားလိုက်သည်။

ဘာမှ မပြောပါဘဲနှင့် စောင်အောက်ထဲမှ အေကိန်းနားသို့ တိုးသွားပြီး သူမ၏ ခါးလေးကို သိုင်းဖက်ကာ သူ့ဖက်သို့ ဆွဲကပ်လိုက်သည်။

သူ၏ ခွကြားနှင့် သူမ၏ လုံးဝန်းပြည့်တင်းသော တင်ပါးကို ဖိထားပြီး အေကိန်းအား ကာဇူးမား တင်းကြပ်စွာ ပူးဖက်နေကာ သူ၏ နွေးထွေးသော အသက်ရှုလေများကြောင့် သူမ၏ လည်ပင်းနားတစ်ဝိုက် ကြက်သီးမွေးများ ထနေမိသည်။

စင်စစ်တွင် အေးစက်မှုကို ဖယ်ရှားနိုင်ရန်အတွက် ကာဇူးမား ပူးကပ်နေခြင်း မဟုတ်ဘဲ သူ၏ အဒေါ်ကို ဖက်ရမည့် အခွင့်အရေးကို လက်လွတ်မသွားစေရန်သာပင်။

တစ်စက္ကန့်မျှ တုန်လှုပ်သွားပြီးနောက် သူမကို အနောက်မှ ဖက်ထားသော ကာဇူးမား၏ နွေးထွေးသည့် ခန္ဓာကိုယ်ကို ခံစားမိလာကာ အေကိန်း ပြုံးလာသည်။

နောက်ထပ် မိနစ် အနည်းငယ်တိုင်အောင် ကာဇူးမား စိတ်ကို အတင်းထိန်းကာ သူ၏ လိင်တံ မမာလာစေရန် အတွေးများပြောင်းနေသည်။ သို့သော် မည်သို့ကြိုးစားစေကာမူ သူ၏လိင်တံမှာ စက္ကန့်နှင့်အမျှ ပိုပိုမာလာနေသည်။

တစ်ချိန်တည်းတွင် အေကိန်း၏ ခန္ဓာကိုယ်မှာ လုံးဝ မနွေးဘဲ အလွန်အေးစက်လာသည်ကို သူသတိထားမိလိုက်သည်။

“အန်တီ အေကိန်း... အဆင်... ပြေရဲ့လား... အန်တီ့ ခန္ဓာကိုယ် အရမ်းအေးလာတယ်...”

“အမ်... မသိဘူး... အန်တီ့ခန္ဓာကိုယ်က ပိုပိုအေးလာနေတယ်... ကြည့်ရတာ ဒီလောက်နွေးရုံနဲ့ မလုံလောက်ဘူး ထင်တယ်...”

အေကိန်း ထိုသို့ ပြောသောအခါ သူမ နှင်းကိုက်နာ ဖြစ်လာမည်ကို ကာဇူးမား တွေးမိပြီး စိုးရိမ်သွားသည်။ သို့သော် ဘာလုပ်ရမှန်း အတွေးအကြုံ မရှိသောကြောင့် ကာဇူးမား အဖြေမပေးနိုင်ဘဲ တုန်လှုပ်နေမိသည်။

“သိပြီ... အန်တီ အဝတ်တွေ အကုန်ချွတ်လိုက်... ကျွန်တော်တို့တွေ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ဖက်ထားကြရင် သေချာပေါက် အန်တီ့ခန္ဓာကိုယ် ပိုနွေးလာမှာပဲ...”

ထိုစကားများ ပြောချိန်တွင် သူ၏ အဒေါ် နွေးထွေးလာစေရန်သာ ကာဇူးမား စိတ်ထဲတွင် ရှိနေခဲ့သည်။ သို့သော် သူပြောပြီးမှ မည်သို့ဖြစ်သွားမှန်း တွေးမိပြီး ရှက်ရွံ့သွားမိသည်။

ထို့အတူ အေကိန်းမှာလည်း သူမ၏ တူလေး ပေးသည့်အကြံကြောင့် အံ့အားသင့်သွားသည်။ သူမ၏ မျက်နှာ ဖြန်းခနဲ ပူသွားသည်ကို ခံစားမိပြီး အေကိန်း ငြင်းရန် ပြင်လိုက်ချိန်မှာတင် သူမ၏ ခြေချောင်းလေးများကို မခံစားမိတော့ကြောင့် သိလာသည်။

နှင်းကိုက်နာကြောင့် သူမ သေသွားလောက်သည်ကို တွေးမိပြီး သူမ၏ နှလုံးသားထဲတွင် ကြောက်လန့်မှုများ ပြည့်လာကာ ကာဇူးမား၏ အကြံကို အေကိန်း လက်ခံဖို့သာ ရှိတော့သည်။

“ကောင်းပြီလေ...ဒါပေမဲ့... အန်တီ သိပ်လှုပ်လို့ မရဘူး... အဲတာ... အဲတော့ မင်းက အန်တီ့ အဝတ်တွေကို ချွတ်ပေးမှ ရမှာ...”