စကပ်တို မုဆိုး အခန်း ၅

အန်တီ ဘယ်မှ မသွားပါဘူး

မီးဖိုချောင်မှ အသံများ ကြားနေရသောကြောင့် ကာဇူးမား ပြန်မလာလောက်တော့ဘဲ စားနေလောက်ပြီဟု အေကိန်း သိလိုက်ရသည်။ 

ထိုအခိုက်ကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး ရေချိုးခန်းသို့သွားကာ တစ်ကိုယ်လုံး ရွှဲနေသည့် လရည်များကို ဆေးကြောလိုက်သည်။

အတော်ကြာပြီးနောက် ကာဇူးမား ဗိုက်ပြည့်သွားကာ ဆက်လိုးရန် ပြန်ရောက်လာသည့်အခါတွင် အေကိန်းကို မတွေ့ရတော့ချေ။

ထိုအခါ ကာဇူးမား တုန်လှုပ်သွားပြီး တစ်ကိုယ်လုံး ချွေးများ စိုစွတ်လာသည်။ မျက်လုံးထဲတွင် ထိတ်လန့်မှု အပြည့်ဖြင့် တစ်အိမ်လုံး လိုက်ရှာပါမှ နောက်ဆုံးတွင် ရေချိုးခန်း၌ ရှိနေမှန်း တွေ့လိုက်ရပေသည်။

လော့ခ်မချထားသည့် တံခါးကို တွန်းဖွင့်လိုက်ရာ သူမကို တွေ့လိုက်ရသောကြောင့် ကာဇူးမား စိတ်အေးသွားရသည်။ သို့သော် လရည်များ ရွှဲနေသည့် ခန္ဓာကိုယ်ကို ဆေးကြော တိုက်ချွတ်နေသော အေကိန်းကို တွေ့လိုက်ရသည့်အခါ မျက်လုံးထဲတွင် ရူးသွပ်မှုများ ထပ်မံ ပြည့်လာလေသည်။

ထို့နောက် အေကိန်းဆီသို့ ချက်ခြင်းပြေးသွားကာ ချက်ခြင်း လီးထိုးထည့်လိုက်၏။

“အေကိန်းကို ကျွန်တော် ပိုင်တယ်… တခြားယောက်ျားတွေကို ပေးထိဖို့တောင် မစဉ်းစားနဲ့…”

ကာဇူးမားက သူမကို အသက်ရှူရန်တောင် အချိန် မပေးသောကြောင့် အေကိန်း ဒေါသဖြစ်နေပေရာ တခြား ယောက်ျားများနှင့် အိပ်တော့ရော ဘာလုပ်မှာလဲဟု ပြောတော့မည့် အခိုက် ကာဇူးမား တစ်ခုခု ထူးခြားနေသည်ကို သတိထားမိလိုက်သည်။

ပုံမှန်ဆို နူးညံ့ကြင်နာတတ်သည့် ကာဇူးမားက လက်ရှိတွင် ကြမ်းတမ်းရိုင်းပြနေသည့်အပြင် မျက်လုံးထဲတွင်လည်း ရူးသွပ်မှုတို့ ပြည့်နှက်နေ၏။ ကာဇူးမားက စိတ်ပုံမှန် ဟုတ်ပုံ မပေါ်ဘဲ ဘေးဘီကို ဆက်တိုက် လျောက်ကြည့်နေသည်။

“ကာဇူးမား… မင်း အဆင်ပြေရဲ့လား…”

အေကိန်းမေးသည်ကို မကြားသည့်အလား ကာဇူးမားကို ခါးကိုလှုပ်ကာ ဆက်တိုက် ရေရွတ်နေသည်။ “အေကိန်းက ကျွန်တော့်ဟာ… ကျွန်တော်ပဲ ပိုင်တယ်… ကျွန်တော့်ဟာ…”

အေကိန်း တဖြည်းဖြည်း ထိတ်လန့်လာလေသည်။ ကာဇူးမား ဘာဖြစ်သွားပါသနည်း။ ယနေ့ မနက်ခင်းကတည်းက ပုံမှန်ဟုတ်ပုံ မပေါ်ခြင်းပင်။

သူ၏ လက်ရှိ အပြုအမူများနှင့် သူမ ထွက်သွားမည်ကို စိုးရွံ့ပြီး တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားသည်တို့ကို ကြည့်ကာ အားလုံးကို သူမ အပြစ်ဟုသာ အေကိန်း ခံယူလိုက်တော့သည်။

သူမက အလွန် အသည်းမာပြီး ကာဇူးမားကို ငြင်းဆိုကာ အသည်းခွဲခဲ့သောကြောင့် ကာဇူးမား ဘာလုပ်ရမှန်း မသိတော့ဘဲ ရင်ထဲက ကွက်လပ်ကို လိင်ဆက်ဆံပြီးသာ ဖြည့်နေပုံ ရသည်။

သို့သော် သူ၏ စိတ်က အပြည့်အဝ ကျေနပ်မှု မရသေးချိန်တွင် အရူးတစ်ပိုင်း ဖြစ်လာသည်ပင်။

ကာဇူးမား မကြားချင်သော စကား မဖြစ်ချင်သော အရာကို လုပ်ခဲ့မိသည်ဟု ထိုအချိန်မှ အေကိန်း နားလည်သွားသည်။

ထိုသို့ဆိုလျှင် မည်သို့သော အရာများ ဆက်ဖြစ်လာမည်ကို မည်သူမှ မသိနိုင်တော့ပါပေ။

ချစ်ရသော တူလေးအား လိင်ဆက်ဆံခြင်းကို စွဲလမ်းရူးသွပ်သူ တစ်ယောက် ဖြစ်အောင် ဖျက်စီးမိသောကြောင့် အပြစ်ရှိသော ခံစားချက်တစ်ခု ဖြစ်တည်လာကာ အေကိန်း မျက်ရည်များ ဝဲလာသည်။ သို့သော် အေကိန်း မျက်ရည်များ ထိန်းထားပြီး ကာဇူးမားက သူပိုင်တယ် သူ့ဟာဟု ပြောတိုင်း ခါးသက်စွာ ပြုံးကာ ဆက်တိုက် ခေါင်းညိတ်နေလိုက်သည်။

ထိုသို့ လုပ်ပေးခြင်း အားဖြင့် ကာဇူးမား ပုံမှန် ပြန်ဖြစ်လာပါစေဟုလည်း သူမ မျှော်လင့်နေမိသည်။

ရေပန်းအောက်တွင် ကာဇူးမားက အတော်ကြာအောင် လိုးနေသော်လည်း တစ်ယောက်မှ စိတ်ကျေနပ်မှု မရကြဘဲ စက်ရုပ်များ သဖွယ်သာ လှုပ်ရှားနေကြသည်။

မကြာခင်တွင် ကာဇူးမား တည်ငြိမ်သွားပြီး သူ၏ အချစ်ကို ဝန်မခံခင် ငြင်းဆိုခံခဲ့ရသောကြောင့် ဝမ်းနည်းရမှုတို့က မျက်ရည်များအဖြစ် သွန်းဖြိုးကျလာလေသည်။

သူလိုးနေသည်ကို မျက်ရည် အဝဲသားဖြင့် ခံနေသည့် အဒေါ်ဖြစ်သူကို ကြည့်ပြီး ခံစားချက်များ ပိုမို ဆိုးရွားကာ သူ၏ မျက်ရည်များကို ဆက်မထိန်းနိုင်တော့ချေ။

“ကျွန်တော်… ကျွန်တော် တောင်းပန်ပါတယ်… တကယ် တောင်းပန်ပါတယ်… အန်တီအေကိန်း… ကျွန်…ကျွန်တော်…”

“ရှူးရှူး အန်တီ ဒီမှာ ရှိတယ်နော်… အန်တီ ဘယ်မှ မသွားဘူးလေ…”

အေကိန်းက ထိုသို့ပြောရင်း လက်များကို ဆန့်တန်းကာ ကာဇူးမားအား ရင်ခွင်ထဲသို့ ဆွဲထည့်ထားလိုက်သည်။

ရေများစီးကျနေသည်ကို ဂရုမစိုက်ဘဲ အေကိန်းက ထိုနေရာတွင်သာ ရပ်နေပြီး ကာဇူးမား အားရကျေနပ်သည်အထိ ငိုနေချိန်အတွင်း ခေါင်းလေးကို ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။

နောက်ဆုံး ကာဇူးမား အငိုတိတ်သွားတော့မှ အေကိန်းက ပြောလိုက်သည်။ “ငိုလို့ ပြီးပြီလား… အဲတာဆို အန်တီ့ကို လွှတ်တော့နော် မင်းက အရမ်းလေးတာပဲ…”

အေကိန်း၏ စကားကို ကြားသောအခါ ကာဇူးမား မနေနိုင်တော့ဘဲ ပြုံးသွားသည်။

ကာဇူးမားက ရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်သွားပြီး အိပ်ရာတွင် ထိုင်နေကာ သူ၏ အပြုအမူများကို ပြန်တွေးနေချိန်တွင် အေကိန်းက ခန္ဓာကိုယ်ကို အမြန်ဆေးကြောပြီး သဘက်လေးပတ်ကာ ထွက်လာသည်။

ထို့နောက် အေကိန်းက ကာဇူးမား၏ ဘေးတွင် ဝင်ထိုင်ပြီး ကာဇူးမား၏ ခေါင်းကို ပေါင်ပေါ်သို့ ဆွဲတင်ထားလိုက်သည်။

“အခု ဘယ်လိုခံစားနေရလဲ ကလေး…”

“ကျွန်တော်… ကျွန်တော် တောင်းပန်ပါတယ်… အန်တီ အေကိန်း…”

“အဲတာတွေ မေ့ထားပါ ကာဇူးမား… ဘယ်လို ခံစားနေရလဲ ဆိုတာပဲ ပြောပြနော်…”

အေကိန်းက ကာဇူးမား၏ ပြောင်းလဲသွားခဲ့သော အပြူအမူများကို ပြန်တွေးနေမိကာ ယခုအချိန်ထိ အပြည့်အဝ စိတ်မအေးနိုင်သေးပါပေ။

သူ၏ အန်တီက ဂရုစိုက်သောကြောင့် ကာဇူးမား ဝမ်းသာသွားပြီး ခေါင်းညိတ်ကာ ပြောလိုက်သည်။ “ကျွန်တော် အဆင်ပြေပါတယ် အန်တီ အေကိန်း… ပြီးတော့ စိတ်မပူနဲ့နော်… ဒီနေ့ လုပ်ခဲ့သလိုမျိုးတွေ ကျွန်တော် ထပ်မလုပ်တော့ပါဘူး…”

ကာဇူးမားက ယနေ့ဖြစ်ခဲ့သည့် ကိစ္စများအတွက် စိတ်မကောင်းဖြစ်နေသည်ကို နားလည်သွားကာ အေကိန်းက ပြုံးပြီး ခေါင်းလေးကို ပွတ်ပေးလိုက်သည်။

“ရပါတယ် ကာဇူးမား… တကယ်တော့ အန်တီတို့တွေ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဖက်ထားရင်း တစ်နေ့လုံး အချိန်ကုန်သွားတာလေးကို သဘောကျပါတယ်…”

အေကိန်း ထိုသို့ ပြောရသည့် အကြောင်းရင်းက မည်သို့ပင် ဖြစ်စေ ကာဇူးမား၏ မျက်နှာထက်တွင် အပြုံးတစ်ခု ပွင့်လန်းသွားသည်။

“တကယ်လား…”

“တကယ်ပေါ့…”

ကာဇူးမား ယုံကြည်သွားစေရန် အေကိန်းက ခါးကိုင်းပြီး နှုတ်ခမ်းကို တစ်ချက် နမ်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူတို့နှစ်ယောက်က ထိုနေရာတွင်သာ တစ်နာရီကျော်မျှ ထိုင်နေလိုက်သည်။ အေကိန်းက ဆာလောင်မှုကို မထိန်းထားနိုင်တော့မှ နှစ်ယောက်လုံး အတွက် ညစာ သွားလုပ်လေသည်။

…

စကား အတိုအထွာမျှသာ ပြောဆိုရင်း ညစာကို တိတ်ဆိတ်စွာ စားပြီးနောက် ကာဇူးမားက တစ်ညလုံးနေရန် အခြားအိပ်ခန်းသို့ သွားလိုက်သည်။

ကာဇူးမားက အိပ်ရာပေါ်သို့ လှဲချလိုက်ပြီး သူ့ကို စိတ်ပူနေသည့် အေကိန်း မမြင်ရန် ဖုံးကွယ်ခဲ့သော ဝမ်းနည်းမှုတို့ ပွင့်အလာလေသည်။

သူ အရမ်းငိုခဲ့ပြီးသည်တောင် အေကိန်းနှင့် အတူတူ မနေနိုင်တော့သည့် အချက်ကြောင့် ကာဇူးမား ဝမ်းနည်းနေဆဲပင်။ မည်သို့ပင်ဆိုစေ သူနေချင်သည့် ပုံစံမျိုးနှင့် အတူတူ နေရခြင်း မဟုတ်ပေ။

သို့သော် သူယနေ့ လုပ်ခဲ့သည့် အရာများအတွက် အေကိန်းက မုန်းမသွားသည်ကပင် အတော် ကောင်းနေသေးပေသည်။ ထိုထက် ပိုမျှော်လင့်ပါက ရူးသွပ်ခြင်းသာ ဖြစ်ပေမည်။

ထိုသို့တွေးရင်း ကာဇူးမား အိပ်ပျော်တော့မည့် အခိုက်တွင် ပွင့်နေသော တံခါးဆီမှ အဝတ်ဗလာဖြင့် အေကိန်း ဝင်လာလေသည်။

ကာဇူးမား၏ မျက်လုံးများထဲမှ မျက်ရည်စများကို တွေ့သွားပြီး သူမ လာခဲ့သည်က မှန်သွားသည်ကို အေကိန်း သိလိုက်ရသည်။

“အန်တီ ပြောခဲ့တာကို မှတ်မိလား ကာဇူးမား…”

ကာဇူးမား၏ အဖြေကို စောင့်ဆိုင်းမနေဘဲ အေကိန်းက အိပ်ရာပေါ်တက်ကာ ကာဇူးမား အနားသို့ ကပ်လိုက်သည်။ “အန်တီ့ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို မင်းကြိုက်တဲ့အချိန် ကြိုက်တဲ့နေရာမှာ သုံးလို့ ရတယ်နော်…”

“အန်တီက မင်းကို အဲလို ကတိပေးထားမှတော့ အဲကတိကို တည်မှ ဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူးလား…”

အေကိန်းက ကာဇူးမား၏ ခါးကို ခွကာ ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး အနမ်းများ ခြွေလိုက်သည်။ ထိုသို့ နမ်းနေခိုက် သူမ၏ ပြောင်ရှင်းနေသော ပူစီဖြင့် ကာဇူးမား၏ ခွကြားကို ပွတ်နေသောကြောင့် ကာဇူးမား လီးက မာတောင်လာသည်။

ကာဇူးမား၏ မာတောင်လာသော လီးက အဝတ်များအောက်မှ နေပြီး သူမကို လာထောက်နေသည်အား ခံစားမိသောအခါ အေကိန်းက အနမ်းရပ်ပြီး ကာဇူးမား၏ အဝတ်များကို ချွတ်လိုက်သည်။

အေကိန်းက ကာဇူးမား၏ လီးကို ပူစီထဲ ထည့်ပြီး ကာဇူးမား အလွန်ကောင်းသွားစေရန် အဖုတ် အတွင်းသားများကို အသားကုန် ညှစ်ထားပြီး ဇကောဝိုက်ပေးလိုက်သည်။

တစ်ပြိုင်တည်းပင် သူမက ခါးကိုင်းပြီး နို့များကို ကာဇူးမား ကြိုက်သလို လုပ်နိုင်ရန် နှုတ်ခမ်းဝတွင် တေ့ထားပေးလိုက်လေသည်။

အေကိန်းက ဂရုစိုက်ပေးသောကြောင့် အလွန်ပျော်သွားခဲ့သည့် ကာဇူးမားက ဘာမှ ပြောမနေတော့ဘဲ အေကိန်း၏ နို့ကြီးများကို တစ်လုံးပြီးတစ်လုံး အငမ်းမရ စို့တော့သည်။